QUOTE
...
Η δεύτερη φήμη αφορά τον Βασίλη Σπανούλη και «τον χορό εκατομμυρίων που στήθηκε στα πόδια του». Ανθρωπος που γνωρίζει την αγορά μου επιβεβαίωσε αυτό που εξαρχής υποψιαζόμουν. Οι προτάσεις των 2,5 και 3 εκατομμυρίων από Ρωσία και Ισπανία είναι αποκυήματα της φαντασίας του μάνατζερ που ανέλαβε να ανεβάσει το κασέ του Σπανούλη στο ύψος που απαιτείται ώστε να εξασφαλίσει γενναιόδωρο νέο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό.
Δεν είναι κακό: έτσι παίζεται το παιχνίδι. Με ξεδιαντροπιά. Αλλά οι Αγγελόπουλοι δεν είναι πια πρωτόπειροι.
Μου φαίνεται απίθανο να σκάσει η Μπαρτσελόνα 2,5 εκατομμύρια ευρώ (ετησίως) για τον θαυματουργό «γριέγο». Τέτοια λεφτά οι Ισπανοί δίνουν μόνο για «δικά τους παιδιά»: Ναβάρο, Ρούντι, Καλδερόν, Ρούμπιο και σία. Ούτε χρειάζονται έναν δεύτερο Ναβάρο στην ομάδα τους. Δεν είναι δα τόσο παχιές οι αγελάδες στην Ισπανία. Το μπάσκετ μπορεί να ευημερεί, αλλά δεν μπορεί ν’αγγίξει τα μεγέθη του ποδοσφαίρου.
Η ΤΣΣΚΑ; Ναι, αυτή έχει λεφτά για ξόδεμα και δεν φοβάται να τα ξοδέψει. Ομως, η προσοχή της είναι στραμμένη αλλού. Στην περιφερειακή γραμμή συνωστίζονται ήδη δύο ακριβοπληρωμένοι «μπαλαδόροι» κλάσης ΝΒΑ, ο Τεόντοσιτς και ο νεοσύλλεκτος Τζέρεμι Πάργκο.
Όταν γραφω «μπαλαδόροι» εννοώ ball-hogs, παίκτες που θέλουν και χρειάζονται τη μπάλα στα χέρια τους. Η ΤΣΣΚΑ έχει και τον Ουίμς, τον κορυφαίο ίσως σκόρερ των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πόσες μπάλες χωράνε σε μία ομάδα;
Αν αποφασίσουν οι Ρώσοι να τινάξουν –ξανά- τη μπάνκα, θα σπρώξουν τα ρούβλια τους όχι στον Σπανούλη, αλλά σε κάποιον Κιριλένκο. Αυτό είναι που τους λείπει: ένας Χριάπα των πλουσίων.
Ο Σπανούλης μπορεί να είναι ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης και ο ηγέτης του δις πρωταθλητή, αλλά δύσκολα μπορεί να βρει στα 31 του συμβόλαιο σαν αυτά που ονειρεύεται ο πολύς Ραζνάτοβιτς.
Διαβάζω τα χείλη του Σέρβου, εξ αποστάσεως: «Εάν φύγουμε από την Ελλάδα, έχετε τον πρώτο λόγο». «Και εσείς». «Και εσείς επίσης». Αυτό το τανγκό χορεύεται με περισσότερους από δύο. Με ή χωρίς τις ευλογίες του ίδιου του παίκτη. Αλλά μέχρι εκεί. Ολοι θέλουν τον Σπανούλη, αλλά με συμβόλαιο που υπακούει στους κανόνες της λογικής.
Η Φενέρμπαχτσε είναι, μάλλον, η μοναδική ομάδα που αντέχει να σπρώξει γρόσια αξίας 2,5 εκατομμυρίων και πάνω. Η άφιξη του Ομπράντοβιτς την άφησε εκτός νυμφώνος (εξ ου και η ξαφνική ανάμιξη της …Γαλατασαράι), εκτός πια κι αν προκύψει καμιά ιστορική συμφιλίωση! Εχω δει και χειρότερα.
Ο Ολυμπιακός ξέρει ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος, αλλά δεν σουτάρει σε άδειο τέρμα. Ο Σπανούλης θέλει να πληρωθεί σύμφωνα με την αξία και με τα κατορθώματά του – και δικαίως. Είναι, άλλωστε, το τελευταίο βαρύ συμβόλαιο της καριέρας του, το εφ'άπαξ του (όπως και το αντίστοιχο του Διαμαντίδη).
Θα προτιμούσε προφανώς να φύγει μακριά από το πρωτάθλημα των χουλιγκάνων και των κακοποιών και από τη χώρα της παρακμής, όπως κάθε λογικός άνθρωπος, αλλά δεν είναι πια ο αλαφροϊσκιωτος κοσμοπολίτης εργένης των 25 ετών.
Μία οικογένεια με τρία μωρά παιδιά δεν ξεσπιτώνεται εύκολα. Ούτε όμως συμβιβάζεται εύκολα με την εικόνα του πάτερ φαμίλια που διακυβεύει τη σωματική του ακεραιότητα σε κάθε ντέρμπι…
Ηθικόν δίδαγμα: να πιστεύετε τα μισά απ’όσα βλέπετε και τίποτε απ’όσα ακούτε. Ο Ομπράντοβιτς μπορεί να πήγε στην Πόλη, αλλά ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης μάλλον θα μείνουν εδώ.
| gazzetta.gr
Η δεύτερη φήμη αφορά τον Βασίλη Σπανούλη και «τον χορό εκατομμυρίων που στήθηκε στα πόδια του». Ανθρωπος που γνωρίζει την αγορά μου επιβεβαίωσε αυτό που εξαρχής υποψιαζόμουν. Οι προτάσεις των 2,5 και 3 εκατομμυρίων από Ρωσία και Ισπανία είναι αποκυήματα της φαντασίας του μάνατζερ που ανέλαβε να ανεβάσει το κασέ του Σπανούλη στο ύψος που απαιτείται ώστε να εξασφαλίσει γενναιόδωρο νέο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό.
Δεν είναι κακό: έτσι παίζεται το παιχνίδι. Με ξεδιαντροπιά. Αλλά οι Αγγελόπουλοι δεν είναι πια πρωτόπειροι.
Μου φαίνεται απίθανο να σκάσει η Μπαρτσελόνα 2,5 εκατομμύρια ευρώ (ετησίως) για τον θαυματουργό «γριέγο». Τέτοια λεφτά οι Ισπανοί δίνουν μόνο για «δικά τους παιδιά»: Ναβάρο, Ρούντι, Καλδερόν, Ρούμπιο και σία. Ούτε χρειάζονται έναν δεύτερο Ναβάρο στην ομάδα τους. Δεν είναι δα τόσο παχιές οι αγελάδες στην Ισπανία. Το μπάσκετ μπορεί να ευημερεί, αλλά δεν μπορεί ν’αγγίξει τα μεγέθη του ποδοσφαίρου.
Η ΤΣΣΚΑ; Ναι, αυτή έχει λεφτά για ξόδεμα και δεν φοβάται να τα ξοδέψει. Ομως, η προσοχή της είναι στραμμένη αλλού. Στην περιφερειακή γραμμή συνωστίζονται ήδη δύο ακριβοπληρωμένοι «μπαλαδόροι» κλάσης ΝΒΑ, ο Τεόντοσιτς και ο νεοσύλλεκτος Τζέρεμι Πάργκο.
Όταν γραφω «μπαλαδόροι» εννοώ ball-hogs, παίκτες που θέλουν και χρειάζονται τη μπάλα στα χέρια τους. Η ΤΣΣΚΑ έχει και τον Ουίμς, τον κορυφαίο ίσως σκόρερ των ευρωπαϊκών γηπέδων. Πόσες μπάλες χωράνε σε μία ομάδα;
Αν αποφασίσουν οι Ρώσοι να τινάξουν –ξανά- τη μπάνκα, θα σπρώξουν τα ρούβλια τους όχι στον Σπανούλη, αλλά σε κάποιον Κιριλένκο. Αυτό είναι που τους λείπει: ένας Χριάπα των πλουσίων.
Ο Σπανούλης μπορεί να είναι ο καλύτερος παίκτης της Ευρώπης και ο ηγέτης του δις πρωταθλητή, αλλά δύσκολα μπορεί να βρει στα 31 του συμβόλαιο σαν αυτά που ονειρεύεται ο πολύς Ραζνάτοβιτς.
Διαβάζω τα χείλη του Σέρβου, εξ αποστάσεως: «Εάν φύγουμε από την Ελλάδα, έχετε τον πρώτο λόγο». «Και εσείς». «Και εσείς επίσης». Αυτό το τανγκό χορεύεται με περισσότερους από δύο. Με ή χωρίς τις ευλογίες του ίδιου του παίκτη. Αλλά μέχρι εκεί. Ολοι θέλουν τον Σπανούλη, αλλά με συμβόλαιο που υπακούει στους κανόνες της λογικής.
Η Φενέρμπαχτσε είναι, μάλλον, η μοναδική ομάδα που αντέχει να σπρώξει γρόσια αξίας 2,5 εκατομμυρίων και πάνω. Η άφιξη του Ομπράντοβιτς την άφησε εκτός νυμφώνος (εξ ου και η ξαφνική ανάμιξη της …Γαλατασαράι), εκτός πια κι αν προκύψει καμιά ιστορική συμφιλίωση! Εχω δει και χειρότερα.
Ο Ολυμπιακός ξέρει ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος, αλλά δεν σουτάρει σε άδειο τέρμα. Ο Σπανούλης θέλει να πληρωθεί σύμφωνα με την αξία και με τα κατορθώματά του – και δικαίως. Είναι, άλλωστε, το τελευταίο βαρύ συμβόλαιο της καριέρας του, το εφ'άπαξ του (όπως και το αντίστοιχο του Διαμαντίδη).
Θα προτιμούσε προφανώς να φύγει μακριά από το πρωτάθλημα των χουλιγκάνων και των κακοποιών και από τη χώρα της παρακμής, όπως κάθε λογικός άνθρωπος, αλλά δεν είναι πια ο αλαφροϊσκιωτος κοσμοπολίτης εργένης των 25 ετών.
Μία οικογένεια με τρία μωρά παιδιά δεν ξεσπιτώνεται εύκολα. Ούτε όμως συμβιβάζεται εύκολα με την εικόνα του πάτερ φαμίλια που διακυβεύει τη σωματική του ακεραιότητα σε κάθε ντέρμπι…
Ηθικόν δίδαγμα: να πιστεύετε τα μισά απ’όσα βλέπετε και τίποτε απ’όσα ακούτε. Ο Ομπράντοβιτς μπορεί να πήγε στην Πόλη, αλλά ο Σπανούλης και ο Διαμαντίδης μάλλον θα μείνουν εδώ.
| gazzetta.gr