Βλέποντας τον Λοτζέσκι στην Οστάνδη έγραφα για τις δημιουργικές του ικανότητες (ο κρυμμένος του redleg...
)
Εκεί είχε πολύ περισσότερο μπάλα στα χέρια, ήταν ο ποιοτικότερος παίχτης γενικά στο παρκέ, ο MVP του Βελγικού πρωταθλήματος.
Τον πρώτο μήνα της προσαρμογής στον Ολυμπιακό έδειξε αρκετά από αυτά τα στοιχεία στον Ολυμπιακό.
Είχε σιγουριά με τη μπάλα στα χέρια και δημιουργούσε καλά, έτρεχε πιο συχνά πνρ και απειλούσε.
Όσο πέρναγε η χρονιά προσαρμοζόταν σε έναν ρόλο που εξαρχής περιμέναμε ότι θα χρειαστεί να το κάνει.
Περισσότερο στη weakside, εκτελούσε σαν spot shooter. Είναι τόσο καλός παίχτης που το έκανε άψογα.
Το πρόβλημα είναι ότι όσο κύλαγε η χρονιά έχανε σε αυτοπεποίθηση δημιουργικά και όταν, με τον τραυματισμό του Λο, χρειάστηκε να πάρει οργανωτικές πρωτοβουλίες μάλλον ψιλοαπέτυχε.
Για δύο λόγους...ένα γιατί μοιραία δεν κατάφερε να αλλάξει ξανά ρόλο μέσα στη χρόνια.
Και δύο, γιατί μπορεί το επίπεδο του δημιουργού Λοτζέσκι να μην φτάνει για τόσο ψηλά, να αναπληρώσει ολόκληρο Λο.
Ή και για τα δυο μαζί. Προσωπικά επιμένω πάντως ότι είναι πολύ καλύτερος δημιουργικά από από αυτό που έδειξε φέτος.
Εδώ υπάρχουν ερωτήματα.
Πολλοί περιμέναμε ότι μετά τον Παπ, θα έρθει ένας παρόμοιος παίχτης. Ένας παίχτης που θα κρύψει τη weakside και θα καλύψει αποστάσεις στην άμυνα.
Ο Μπαρτζώκας αποφάσισε διαφορετικά.
Τι λένε οι αριθμοί; Ο Λοτζέσκι σκόραρε το 70% των πόντων του μετά από ασίστ όταν ο μ.ο των 3αριων στην Ευρωλίγκα ήταν 55%. Ο Παπ ήταν στο 62% και τον αναφέρω καθαρά σαν τάξη μεγέθους επειδή όλοι τον ξέρουμε σαν παίχτη, ότι είναι κυρίως ετερόφωτος επιθετικά.
Ταυτόχρονα οι αριθμοί του στις ασίστς ήταν μέτριοι μεταξύ των SFs αλλά το ποσοστό του στα τρίποντα ήταν ψηλό.
Αν ο Ολυμπιακός θυσίασε τόσα πράγματα αμυντικά απλά για έναν spot shooter τότε καλώς, αλλά προσωπικά νομίζω ότι ήθελε και άλλα πράγματα. Και εδώ μπαίνει ένα ζήτημα διαχείρισης που φυσικά δεν έχει σχέση με τον ίδιο τον Λοτζέσκι και την καταπληκτική σεζόν του.