Φρέσκος, καθαρός αέρας
Χαιρετώ την παρέα. Οκτώ ημέρες πέρασαν από την προηγούμενή μας «επαφή» και, με αφορμή το πρώτο εντός έδρας επίσημο παιχνίδι της ομάδας, αλλά και κάποια σημαντικά θέματα επικαιρότητας της ΚΑΕ, θεωρώ ότι μπορούμε να πούμε κάποια πράγματα. Έχουμε και λέμε: …
Υπομονή, πίστη, στήριξη
Δεν θα αναλωθώ σε περισπούδαστες αναλύσεις αναφορικά με την νίκη επί του Περιστερίου. Άποψή μου είναι ;ότι δεν είδαμε αξιόπιστο αγωνιστικό δείγμα, τόσο λόγω των ελλείψεων στο ρόστερ του ΑΡΗ, όσο και λόγω της δυναμικότητας του Περιστερίου. Είδα όμως, όπως όλοι όσοι βρέθηκαν στο Αλεξάνδρειο, κάποια ενθαρρυντικά σημάδια από την ομάδα, ατομικά και μη.
Καταρχήν, ένοιωσα έναν φρέσκο αέρα στο Αλεξάνδρειο. Έναν καθαρό αέρα, μιας ομάδας και κάποιων φιλάθλων που είναι αποφασισμένοι να κάνουν μια νέα αρχή για τον Αυτοκράτορα ΑΡΗ. Γεμάτο δεν ήταν το γήπεδο, 1.150 εισιτήρια κόπηκαν, αλλά ένοιωθες ρε αδερφέ μια συσπείρωση, μια ζεστασιά, μια μεγάλη αγκαλιά επάνω από τους παίκτες και το προπονητικό τημ.
Είδα επίσης μια ομάδα με υγιή αποδυτήρια. Οι προσπάθειες των παικτών του ΑΡΗ στο παρκέ, αποτύπωναν ένα σύνολο ανθρώπων που βαδίζουν προς μια κατεύθυνση, με έναν κοινό στόχο. Έμπαινε καλάθι και όλοι το χαίρονταν από τον πάγκο. Βουτούσε ένας στο παρκέ και οι υπόλοιποι έτρεχαν δίπλα του για να τον σηκώσουν. Η μπάλα ήταν στον αέρα και γινόταν… χαλασμός για το ποιος θα πάρει το ριμπάουντ. Αυτά είναι δείγματα υγείας των αποδυτηρίων και, αναμφισβήτητα, όποια ομάδα έχει υγεία στα αποδυτήρια, έχει πολλές πιθανότητες να πετύχει σε αυτό που θέλει να κάνει.
Αγωνιστικά είπαμε. Ας κρατάμε μικρό καλάθι. Είδαμε έναν ΑΡΗ χωρίς τους Αμερικάνους του και χωρίς τον Πελεκάνο, απέναντι σε έναν αντίπαλο χαμηλής δυναμικότητας, οπότε το ματς δεν προσφέρεται για συμπεράσματα. Μου άρεσε όμως πολύ η μαχητικότητα του Δήμα, ο κυνισμός του Μποχωρίδη, η σπιρτάδα του Τσακαλέρη, η αίσθηση σιγουριάς που απέπνεαν οι «παλιοσειρές». Πιστεύω ότι αν τα Αμερικανάκια ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, αν ο Πελεκάνος σταθεροποιηθεί σε υψηλές πτήσεις και αν η διοίκηση δώσει στο τέλος το… «φιλί που σκοτώνει», ο ΑΡΗΣ θα παλέψει για μια θέση στην τετράδα του ελληνικού πρωταθλήματος.
Αυτό που απαιτείται από όλους είναι να πιστέψουν, να στηρίξουν και να κάνουν υπομονή. Η ομάδα πρέπει βήμα – βήμα να προχωρήσει και καλό είναι να μην δημιουργούνται μεγαλύτερες προσδοκίες στον κόσμο. Το ποτάμι δεν γυρίζει πια πίσω, ο ΑΡΗΣ θα βγει από τον υπόνομο που τον έριξαν κάποιοι, όμως αυτό δεν θα γίνει από την μια ημέρα στην άλλη. Ας είμαστε, λοιπόν, συνειδητοποιημένοι.
Η υπέρβαση του Πελεκάνου
Είναι πολύ σημαντική η προσθήκη του Μιχάλη του Πελεκάνου, στον οποίο εύχομαι ολόψυχα να είναι υγιής και να πετύχει τους στόχους του με την φανέλα του ΑΡΗ. Και μην νομίζετε ότι το μεγάλο πρόβλημα στην περίπτωσή του, που έγινε ένα μικρό σήριαλ είναι αλήθεια, ήταν καθαρά το οικονομικό. Ναι, υπήρχε μια διαφορά, οι δυο πλευρές προσπαθούσαν να κερδίσουν στο διαπραγματευτικό πόκερ, όμως ήταν δεδομένο ότι θα βρισκόταν το σημείο επαφής. Αυτό που δεν ήταν δεδομένο ήταν, για τον Πελεκάνο, να πιστέψει ότι ο ΑΡΗΣ δεν είναι πια το… μαγαζάκι του ενός, όπου οι παίκτες έρχονται και στο τέλος χάνουν τα λεφτά τους και τρώνε μπινελίκι.
Τόσο ο Αρβανίτης, όσο και ο Αλεξανδρής, δούλεψαν πολύ για να πείσουν τον παίκτη ότι η κατάσταση άλλαξε. Ότι ο ΑΡΗΣ δεν έχει λεφτά για να σκορπίσει, αλλά ότι είναι μια ομάδα που τιμά την υπογραφή της. Ότι στο Αλεξάνδρειο δεν θα γίνει κάποιος πλούσιος οικονομικά, αλλά θα γίνει πολύ πλούσιος μπασκετικά και ηθικά, ζώντας στο περιβάλλον μιας ομάδας που κάποτε αποτελούσε διακαή πόθο όλων των παικτών. Και εκεί, με την συνδρομή του εκπροσώπου του παίκτη, ο ΑΡΗΣ κέρδισε το παιχνίδι και τον Πελεκάνο μαζί.
Πολλοί ήταν εκείνοι που στενοχωρήθηκαν μετά την ολοκλήρωση της μεταγραφής, αλλά θα πρέπει όλοι να αρχίσουν να συνειδητοποιούν ότι μέρα με την μέρα, ο ΑΡΗΣ επανακτά την αξιοπιστία του. Και καλά θα κάνουν, αφού δεν σέβονται τον Αυτοκράτορα, να αρχίσουν να τον φοβούνται.
Ρε τον Λιανό!
Για διαβάστε τώρα και κάτι… πικάντικο. Πήγε ο ΑΡΗΣ να παίξει την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα με τον Φιλαθλητικό και, απέναντί του, βρήκε τον Λιανό και όλη την νεόκοπη κομπανία του ελληνικού μπάσκετ! Ο mister Panionios είχε συμβουλέψει τον πρόεδρο του Φιλαθλητικού να καταθέσει ένσταση, εφόσον ο ΑΡΗΣ χρησιμοποιούσε τους Αμερικανούς του στο παιχνίδι. Μάλιστα, στον πρόεδρο του Φιλαθλητικού τηλεφώνησαν και από τον Κολοσσό Ρόδου και από τον Ίκαρο, ώστε να νουθετήσουν τον πρόεδρο της νεοφώτιστης στην Α2 ομάδας και να κάνουν ζημιά στον ΑΡΗ.
Όταν οι κίτρινοι δεν έδωσαν δικαίωμα ένστασης, ο Λιανός δεν αποχώρησε από το γήπεδο. Έμεινε εκεί, χειροκροτούσε σαν τρελός τα καλάθια των παικτών του Φιλαθλητικού, ενώ διαμαρτύρονταν και προς τους διαιτητές σε υποδείξεις τους υπέρ του ΑΡΗ! Γιατί σας τα αναφέρω όλα αυτά; Για να καταλάβετε πόσο… νάνο τον έκαναν κάτι ανθρωπάκια τον ΑΡΗ, δίνοντας το δικαίωμα σε συνοικίες και γειτονιές να θεωρούν εαυτούς ισάξιους της ομάδας που έκανε το μπάσκετ εθνικό άθλημα στην χώρα. Προσωπικά, περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία κάποια παιχνίδια στο Αλεξάνδρειο. Τα έχω σημειωμένα στο ημερολόγιό μου και έχω σκοπό να τα διασκεδάσω με την ψυχή μου.
Το πάθημα του Σκορδίλη, μάθημα
Την ψυχή της διοίκησης του ΑΡΗ έβγαλε ο Γάιος Σκορδίλης, μέχρι να συμφωνήσει στον απίστευτο διακανονισμό που του πρότεινε η ΚΑΕ. Ο Κερκυραίος θα βάλει στο παντελόνι του 77 χιλιαδίτσες, χωρίς να έχει σκάσει την μπάλα στο παρκέ του Αλεξανδρείου. Απορώ πως ο ίδιος βρίζει δεξιά και αριστερά τον «νοικοκύρη», αντί να τον ευχαριστεί αιώνια για το καλό που του έκανε.
Η υπόθεση φυσικά, είχε πολύ μεγάλο παρασκήνιο. Χρειάστηκε να τηλεφωνήσουν στον Γάιο «θεοί και δαίμονες», ακόμη και άνθρωποι του Παναθηναϊκού να τον νουθετήσουν ότι δεν πρέπει να φτάσει στα άκρα με μια ομάδα με την ιστορία του ΑΡΗ, για να συμφωνήσει ο Κερκυραίος. Την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή φυσικά, με αποτέλεσμα να μην προλάβει ο ΑΡΗΣ τις διαδικασίες για να πάρει το «Ο.Κ.»
της ΦΙΜΠΑ και της ΕΟΚ και να χρησιμοποιήσει τους Αμερικανούς του με το Περιστέρι.
Μέσα στις επόμενες ημέρες, θα επέλθει και οριστική συμφωνία με τον Πάουνιτς. Ελπίζω όμως στην ΚΑΕ να έμαθαν από το πάθημα. Ποτέ ξανά στο μέλλον να μην επιτρέψουν τον οποιονδήποτε, να παίζει με την ιστορία μιας ομάδας. Ποτέ ξανά στο μέλλον να μην γίνει ο ΑΡΗΣ έρμαιο και ρεζίλι των σκυλιών στους θεσμοθετημένους φορείς του μπάσκετ. Ποτέ ξανά στο μέλλον συμβόλαια ντροπής.
Τίμησε την ιστορία του
Θα μου πει κάποιος, τι αξία έχει μια πλακέτα; Έχει κύριοι και μάλιστα μεγάλοι. Η ΚΑΕ ΑΡΗΣ τήρησε ενός λεπτού σιγή και η ομάδα αγωνίστηκε με μαύρες κορδέλες στις φανέλες της, τιμώντας την μνήμη του Ανέστη Πεταλίδη. Η διοίκηση κάλεσε τον Νίκο Πεταλίδη, γιο του «Πατριάρχη», στο Αλεξάνδρειο και μέσα σε μια όμορφη και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας συνάντηση, του έδωσε μια πλακέτα στην μνήμη του πατέρα του.
Όλα έγιναν στα γραφεία της ομάδας, μακριά από φωτογραφικούς φακούς και δημοσιοσχετίστικες χειραψίες. Το ήθελε πολύ ο ίδιος ο Νίκος ο Πεταλίδης, το προτίμησε και η διοίκηση της ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Ο Ανέστης άλλωστε, δεν ήταν ποτέ των «σόου» και της υπέρμετρης προβολής. Γι’ αυτό και η πρωτοβουλία της διοίκησης, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία και σημασία.
http://www2.allaboutaris.com/blog/?p=1035