Άρθρο του
Γιάννη Δασκάλου:
QUOTE(www.basketplus.gr - 23/10/2016)
Τα γραπτά μένουν
Κάντε έναν κόπο να ανοίξετε ξανά την στήλη απόψεις του basketplus και να ελέγξετε τα κείμενα του υπογράφοντα. Στις 6 Ιουνίου γινόμουν «Ο κακός της υπόθεσης» και υπογράμμιζα την προβληματική διοικητική λειτουργία του Άρη. Στις 17 Ιουνίου, μέσα στο κείμενο «Ρε φίλος, ποιος Μίλος», εξέφραζα τον προβληματισμό μου για την λειτουργία του διοικητικού μηχανισμού και τις ανησυχίες μου για τον μεταγραφικό σχεδιασμό.
Στις 10 Ιουλίου μέσα από το κείμενο «Ας γκρινιάξω λίγο», χτυπούσα καμπανάκι κινδύνου για την στασιμότητα και την αρρυθμία σε θέματα σχεδιασμού, οργάνωσης και μεταγραφικών στόχων. Στις 18 Ιουλίου, ημέρα των γενεθλίων μου, χτυπιόμουν κάτω για τους τραγικούς διοικητικούς – και όχι μόνο – χειρισμούς στην υπόθεση ΜακΝίλ με το κείμενο «Το θέλω και το μπορώ». Και στις 29 Ιουλίου, με το κείμενο «Είναι θέμα επιλογής», έδινα ένα ακόμη στίγμα προβλημάτων που κάποιοι στην ΚΑΕ αρνούνταν να κοιτάξουν στα μάτια.
Αναφέρω όλα τα παραπάνω σαν έναν πρόλογο γι’ αυτά που θα ακολουθήσουν, γιατί το σημερινό μου κείμενο έχει άλλο στόχο. Δεν είναι το κείμενο του… δικαιωμένου, αλλά ένα ακόμη γαμ….μένο ξυπνητήρι για όλους όσους θεωρούν ότι το σημερινό αγωνιστικό αδιέξοδο δεν είχε αιτίες. Κυρίως κάποιοι που κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια και μιλούσαν για «κομμένα χαρτζιλίκια» και «αρειανάρχες» με εκφράσεις του στυλ «Λάσκαρη δώσε πόνο», ας κάτσουν να σκεφτούν. Και μαζί τους κάποιοι φίλοι και συνάδελφοι – ξέρουν αυτοί – που χτυπούσαν με ευκολία «παλαμάκια» σε ότι και αν συνέβαινε.
Το σταματώ εδώ όμως. Πάμε στο σήμερα και στο αύριο, μετά τα απόνερα της τραγικής εμφάνισης και ήττας από τον χειρότερο ΠΑΟΚ που έχει πατήσει το πόδι του στο Παλέ την τελευταία δεκαετία. Και πάμε στις ευθύνες και όχι στους αφορισμούς, γιατί στόχος είναι τώρα να βοηθήσουμε και τώρα να βάλουμε «πλάτη» στην ομάδα.
Βασικοί υπεύθυνοι και υπαίτιοι της αγωνιστικής εικόνας που παρουσιάζει ο φετινός Άρης ως τώρα, είναι ο Πρίφτης και οι συνεργάτες του. Μετά την ήττα στο Ρέθυμνο πίστευα – και σας το είχα γράψει – ότι δεν πρέπει να υπάρχει βιασύνη και ότι αυτή η ομάδα μπορεί να ρολάρει. Δεν ήξερα όμως, ότι ο ίδιος ο προπονητής του Άρη δεν πιστεύει στο δικό του δημιούργημα. Δεν ήξερα ότι οι αμφιβολίες του για τις δικές του επιλογές είναι τόσο μεγάλες, που ο άνθρωπος της υπομονής και ο πολέμιος των αλλαγών, είναι έτοιμος να προχωρήσει άμεσα σε δυο ή ακόμη και σε τρεις αλλαγές Αμερικανών παικτών.
Ο Μαρμπλ είναι ο πρώτος που, δεδομένα, θα αντικατασταθεί. Συν του ότι έχει σοβαρά θέματα προσαρμογής, ταλαιπωρείται από μια πάθηση που λέγεται «διάσπαση προσοχής» και τα χάπια που νομίμως έπαιρνε στην Αμερική, εδώ είναι απαγορευμένα και αποτελούν «ντόπα». Αναρωτιέμαι για ποιον λόγο δεν το ήξεραν αυτό ο Πρίφτης και η διοίκηση όταν τον επέλεγαν, αλλά το αποδέχομαι ως λάθος και ως τέτοιο το αντιμετωπίζω. Ο παίκτης έχει πολύ καλά χαρακτηριστικά, αλλά φαίνεται ότι δεν είναι αυτό που ο Άρης θέλει. Και δικαίως θα είναι ο πρώτος που θα πληρώσει το «μάρμαρο» των καλοκαιρινών λαθών, αλλά και των ατυχιών που ακολούθησαν με τον τραυματισμό του Σανικίτζε και όλα τα υπόλοιπα.
Ο Μπάκνερ είναι επίσης στον προθάλαμο της εξόδου. Μπορεί να έχει σπουδαίες αθλητικές ικανότητες, μπορεί να έχει σπάνια ταχύτητα και αλτικότητα για ψηλό, αλλά υστερεί στο μυαλό. Και για να μην παρεξηγηθώ, ο Αμερικανός δεν είναι χαζούλης, αλλά το μπασκετικό του «i.q» δεν του επιτρέπει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ομάδας όπως ο Άρης. Σε άμυνα και επίθεση. Το πρόβλημα με τον συγκεκριμένο είναι το κλειστό διετές που έχει υπογράψει και το ότι ένα τέτοιο συμβόλαιο, για να σπάσει, πρέπει να πέσει χοντρό παραδάκι.
Ερωτηματικά υπάρχουν και για τον Τζένκινς. Όχι τόσο για την αγωνιστική του ικανότητα, αλλά για το «μέταλλό» του. Δεν δείχνει ηγετική φυσιογνωμία, δεν βγήκε μπροστά να πάρει την μπάλα όταν «έκαιγε» (την πήρε ο Σίμτσακ, ο Βασίλης ο Σίμτσακ, σουτάροντας και ευστοχώντας σε τρίποντο, άκουσον - άκουσον), ενώ έδειξε πολύ soft και σε περιπτώσεις τραυματισμών που για παίκτες τύπου Μακνίλ, έμοιαζαν με… τσίμπημα κουνουπιού.
Από τους τρεις παραπάνω παίκτες, σίγουρη και δεδομένη είναι η αντικατάσταση του Μαρμπλ. Θα είναι ο πρώτος που θα φύγει, με τον ΜακΝίλ να αποτελεί τον διακαή πόθο του Πρίφτη και τον Κάρτερ να έρχεται ως δεύτερη επιλογή. Για τον Μπάκνερ είπαμε. Πρέπει πρώτα να σπάσει το κλειστό διετές του συμβόλαιο, ώστε να μιλήσουμε για αντικαταστάτη, που δεν θα είναι πάντως ο Ντρου Νέιμικ όπως γράφτηκε. Ο Άρης θέλει πολύ ποιοτικότερο παίκτη σε αυτήν την θέση και θα πρέπει να πληρώσει καλά, πλέον, για να τον φέρει. Στον Τζένκινς εκτιμώ ότι θα δοθεί πίστωση χρόνου. Ίσως με έναν καλύτερο παίκτη αντί του Μαρμπλ, ο Αμερικανός εμφανιστεί πολύ καλύτερος. Αλλά θα πρέπει να αποδείξει πλέον, ότι άξιζε την εμπιστοσύνη ενός διετούς συμβολαίου.
Οι τρεις παίκτες που είναι υπό αμφισβήτηση, κόστισαν συνολικά στον Άρη φέτος 700 χιλιάδες δολάρια και κάτι ψιλά. Τους επέλεξε ο ίδιος άνθρωπος που πέρυσι, με τα μισά χρήματα, έκανε τέσσερις πολύ καλές επιλογές και η ομάδα δούλεψε ρολόι. Ευτυχώς ο Πρίφτης έχει καταλάβει τα λάθη του και σπεύδει άμεσα να τα διορθώσει. Οποιαδήποτε άλλη πίεση του ασκηθεί με αφορισμούς και μηδενισμούς, είναι και άδικη και επιζήμια για τον Άρη. Και ο ίδιος όμως, οφείλει να ξαναβρεί την άκρη του νήματος και να ξαναβρεί αυτοπεποίθηση, πίστη και προπονητικό τσαγανό. Γιατί κάπου έχει χάσει τον δρόμο του και για αυτό, ευθύνονται οι άνθρωποι που μονίμως τον «λιβανίζουν» για να έχουν καλή σχέση μαζί του.
Ρότα οφείλει να αλλάξει και η διοίκηση. Με ανακαινίσεις, τράπεζες αίματος και φιλανθρωπίες δεν διοικείται μια ομάδα. Ασφαλώς και είναι πανέμορφες και θεμιτές αυτές οι πρωτοβουλίες, δείχνουν κοινωνική ευαισθησία και αισθητική, αλλά δεν κουμαντάρεις τα αποδυτήρια μέσω… skype από την Μύκονο ή το Λονδίνο. Παίκτες και προπονητές πρέπει να λογοδοτούν σε κάποια ή κάποιο διοικητικό πρόσωπο. Πρέπει να νοιώθουν την ευθύνη, κάποιες φορές και τον φόβο, απέναντι στον εργοδότη του ή στον διοικητικό του εκπρόσωπο. Να πέσει κάποιο πρόστιμο. Κάποιο μπινελίκι. Να υπάρχει μια κατεύθυνση, να υπάρχει μια συνέχεια στην διοικητική καθημερινότητα, να υπάρχει ένας ομφάλιος λώρος ανάμεσα σε αποδυτήρια και γραφεία. Μην νομίζετε ότι ένας λόγος που ο Πρίφτης είναι «ντεφορμέ», δεν είναι και αυτός.
Είναι καλό ότι τα «σκαμπίλια» φέτος ήρθαν νωρίς. Είναι καλό ότι η ομάδα δεν κέρδισε στον πόντο το Ρέθυμνο και τον ΠΑΟΚ, γιατί ίσως έτσι εγκλωβιζόταν σε μια εικονική πραγματικότητα και πλήρωνε αργότερα, με πολύ βαρύτερο τίμημα, τα λάθη του καλοκαιριού. Τώρα η κατάσταση διορθώνεται. Τώρα τα προβλήματα λύνονται. Έστω και αν θα χρειαστεί διπλάσιος χρόνος, χρήματα και φαιά ουσία, για να μπορέσει η αγωνιστική πυξίδα να λειτουργήσει και ο Άρης να ξαναβρεί τον δρόμο του.
Υ.Γ. 1: Μαθαίνω ότι η πρώτη επαφή με ΜακΝίλ βρήκε πρόσφορο έδαφος συνεργασίας. Ελπίζω απλά να μην ξαναστείλουν κάποιοι «φωστήρες» τον Ζορόσκι για διαπραγματεύσεις και ξαναφάμε την «πατάτα» του Ιουλίου.
Υ.Γ. 2: Κάθε μέρα που περνάει, αυτό το παιδί «καίγεται» διοικητικά. Σας το είχα ξαναγράψει, το επαναλαμβάνω: Προστατεύστε τον, μέχρι να μάθει τα κατατόπια.
Υ.Γ. 3: Θυμάστε τι σας έγραφα για τον ΟΠΑΠ; Μέχρι και ο ΠΑΟΚ πήγε και πήρε 250 χιλιάρικα για την φανέλα του, την στιγμή που ο Άρης περιμένει τα «ψίχουλα» της κεντρικής σύμβασης του ΕΣΑΚΕ με την εταιρεία Stoiximan που, μάλιστα, είναι και στον «αέρα». Τραγικοί χειρισμοί με ακόμη πιο τραγικές δικαιολογίες για τα αδικαιολόγητα. Αλλά ξέχασα. Λεφτά υπάρχουν, οπότε…
Απίστευτο το σχόλιο περί της "διάσπασης προσοχής", μιας πάθησης του παίχτη...