QUOTE
Mε την έννοια ότι ήθελε συνέχεια να είναι αυτός στο προσκήνιο(πράγμα που το έχουν παραδεχτεί και οι ίδιοι οι Purple)και ο Gillan τον εμπόδιζε σε αυτό,μόνο και μόνο και με την παρουσία του και την φοβερή φωνή του.Όπως και να το κάνουμε frontman ήταν ο Gillan.
Σίγουρα αυτός ο ανταγωνισμός έχει βάση*, αλλά δε νομίζω να έφτασε σε ιδιαίτερο σημείο ζήλειας. Άλλες οι ικανότητες του ενός, άλλες του άλλου, για τις οποίες μάλιστα έχουν εκφραστεί ιδιαίτερα κολακευτικά οι ίδιοι τους όλα αυτά τα χρόνια. Ούτως ή άλλως, ο Blackmore είχε πάρα πολύ χρόνο δικό του επί σκηνής, ενώ μη ξεχνάμε ότι συναγωνισμός υπήρχε και με τον Lord, ήδη από το 68, ο οποίος μάλιστα είχε την εικόνα του leader (από τα media τουλάχιστον) μέχρι το In Rock και λόγω του ότι "κυριαρχούσε" στα κομμάτια των τριών πρώτων δίσκων. Από εκεί και πέρα βέβαια, frontman ήταν ο Gillan, αλλά ο ακρογωνιαίος της λίθος και ηγέτης ήταν ο Blackmore και αυτό εισέπρατταν πλέον, σ' αντίθεση με πριν και τα media.
QUOTE
ίσως μόνο τότε,είχε στοιχεία μεγαλομανίας
Πάντοτε ήταν περίεργος, αλλά στοιχεία μεγαλομανίας, τουλάχιστον σε ...μεγάλο βαθμό, δεν ξέρω κατά πόσο είχε.
Όπως περίεργος βέβαια υπήρξε και ο Γκίλαν, απλά το όνομα έχει βγει μόνο στον Μαυροπερισσότερο...
QUOTE
έχω φτάσει σε σημείο να τον πω καλύτερο από τον Χέντριξ(ιεροσυλία,ξέρω).
Καμιά ιεροσυλία...
*Πόσο μάλλον όταν έπαιζαν σε κοινό που δεν ήξερε τι άκουγε, στις διάφορες τηλεοπτικές εκπομπές... Προφανώς σ' αυτή την περίπτωση όλη η προσοχή πάει στον τραγουδιστή, όπως εξάλλου εξακολουθεί να συμβαίνει κατά κόρον στην pop μουσική...
Άκυρο: μόλις είδα καλοκαιρινή διαφήμιση του νομού Πιερίας με μουσική Hungry Daze από το Perfect Strangers...