Πριν λίγο γύρισα από τη συναυλία του Glenn Hughes (μέλος των Deep Purple 1973-1976)..
Μέχρι τώρα άκουγα για "voice of rock", ότι βρίσκεται σε καταπληκτική φόρμα, ότι είναι ο καλύτερος τραγουδιστής απ' το φάσμα της ροκ αυτή τη στιγμή... Εντάξει λέω, υπερβολές! Θα είναι καλός, αλλά πόσο καλός μπορεί να είναι; Εδώ στα νιάτα του και δεν ήταν ο κορυφαίος (παρεμπιπτόντως, η κύρια αρμοδιότητά του είναι το μπάσο).
Ε λοιπόν, όλα αυτά που άκουγα από εδώ κι από εκεί, επαληθεύτηκαν πανηγυρικά! Ήταν απίστευτος! Εξωπραγματική φωνή! Φαίνεται ξεκάθαρα μάλιστα ότι έχει δουλέψει πάρα πολύ... Ο τύπος άλλες φορές τραγουδούσε ως Ian Gillan στα καλά του, κι άλλες ως Christina Aguilera και Anastasia μαζί... Και ναι, ήταν καλύτερος κι από αυτές! Δε νομίζω ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή λευκός-η τραγουδιστής-τρια που να βγάζει αυτή τη φωνή...
Πριν τη συναυλία, είχε προηγηθεί ένα support, από ένα συγκρότημα που ποτέ δεν έμαθα το όνομά του.. Ψιλοποζεράδες, μονότονος κιθαριστικός ήχος που θύμιζε τα αντίστοιχα 80's κι ένας κακός performer (μάλλον ο μόνος ξένος)..
Η συναυλία ξεκίνησε δυνατά με το stormbringer και αμέσως μετά "έπεσε" το might just take your life... Πάρα πολύ ωραίες εκτελέσεις, χωρίς κάποια παρέκλιση από τις αυθεντικές. Το υπόλοιπο διάστημα περιελάμβανε τραγούδια από τις προσωπικές του δουλειές (τα οποία δε γνώριζα), τραγούδια από τους Deep Purple με αρκετό τζαμάρισμα (Mistreated-Gettin' tighter ήταν αποθέωση, όπως και το Keep on moving), αλλά και προσωπικές στιγμές του Hughes (Whitney Houston και βάλε...) Ακολούθησε το encore με το γνωστό soulmover, αλλά και το κλασικότατο burn! Πώρωση!
Ο κόσμος ήταν αναμενόμενα λιγοστός (300 άτομα).. Αρχικά κι ενώ περιμέναμε λίγοι έξω στο κρύο μέχρι ν' ανοίξουν οι πόρτες, ο Χιουζ βγήκε από τα παρασκήνια (ότι παρασκήνια μπορεί να έχει η Υδρόγειος) πέρασε από δίπλα μας, αλλά γενικά δεν τον είδε κόσμος κι έτσι δεν υπήρξε ούτε μία αντίδραση!!
(Βρέθηκε κι ένας που είχε συμμετέχει σε κάποιο fame story... αυτός λογικά ήταν πιο αναγνωρίσιμος...
)
Η πλάκα είναι ότι πρώτος στη σκηνή μετά βγήκε ο κιθαρίστας και 2-3 τύποι άρχισαν να επευφημούν αυτόν, ως Γκλεν προφανώς!)
Το άλλο περιστατικό ήταν όταν στα "α καπέλα" του Χιουζ, στα οποία τόσο η φωνή του όσο και οι κινήσεις του (κυρίως αυτές, καθώς η φωνή ήταν ούτως ή άλλως εξαιρετικά ψηλά) ήταν παρεξηγήσιμες, με μία πονηρή έννοια... Σε μια τέτοια φάση λοιπόν, κοιτάει κάποιους που μιλούσαν και λέει "shut the fuck up" μ' ένα εντελώς διαφορετικό, αρρενωπό στυλ! Κι ακολούθως, συνεχίζει στα προηγούμενα...
Αν έχετε την ευκαιρία να πάτε, το συνιστώ ανεπιφύλακτα είτε έχετε σχέση με τη μουσική και τα τραγούδια του, είτε όχι... Δε θα έχετε ξαναακούσει τέτοια φωνή (γενικά, πόσο μάλλον live)...