QUOTE
Ο σκηνοθέτης που τον έκραζε ο συρίγος ''πέτυχε'' 4-5 απίστευτα γκομενάκια στην κερκίδα.
Ατάκα της βραδιάς!
Αν δεν έβαζαν και διαφημίσεις στα ημίχρονα θα είχε μεγαλουργήσει...
QUOTE
θελω να μου θυμισει καποιος το τελευταιο πολυ καλο παιχνιδι του ζηση!
Δεν είναι θέμα μνήμης, απλά δεν έχεις παρακολουθήσει την προετοιμασία της ομάδας (φιλικά κι αυτά, φιλικό και σήμερα).
Βέβαια, εδώ κάποιοι τα έβαλαν με τον Βουγιούκα...
QUOTE
ο τσαρτσαρης σαφως και δεν ειναι αυτος ο πραγματικος τσαρτσαρης!! ο,τι εκανε σημερα του εβγαινε , μην τρελαθουμε κιολας!!! σιγουρα ομως φαινεται να ξαναβρισκει τον παλιο καλο εαυτο του.
Προφανώς και του βγήκαν από άποψη ευστοχίας (μάλιστα αν δεν κάνω λάθος, το πιο τρελό του το 'βαλε σε διακοπή, εντελώς στα τυφλά), αλλά η αλήθεια είναι ότι τους έπαιζε για πλάκα. Σε όλα τα φιλικά είναι εξαιρετικός, φαίνεται αναγεννημένος.
Βλέπω πως όλοι λέτε για τ' ότι θα ήταν διαφορετικά με Σόφο και Μπουρούση, είτε λίγο, είτε περισσότερο, αλλά εστιάζετε μόνο στην επίθεση. ΟΚ, παρά τ' ότι ο Τσαρτσαρής ήταν φοβερός, θα είχαμε ένα μεγαλύτερο σημείο αναφοράς και ίσως κάποια μεγαλύτερη ηρεμία στην κυκλοφορία της μπάλας με τον Σόφο στο παρκέ, αλλά και πάλι... Εγώ πιστεύω πως τη μεγαλύτερη συμβολή θα την είχαν στην άμυνα, μόνο με την παρουσία τους στη ρακέτα. Γιατί όσο καταπληκτικός κι αν ήταν ο Τσαρτσαρής, δεν έχει το τεράστιο κορμί για να κρατήσει όλο το χώρο (πέραν του ότι και μέσα από τα χέρια μας - και στην επίθεση βέβαια - χάσαμε πολλές φορές την μπάλα - άλλο αυτό). Ήταν και ψιλοτραγικός ο Φώτσης. Είχαμε λοιπόν 25 ρημπάουντ εμείς, έναντι 53 των Αμερικανών! 21 αμυντικά εμείς, 20 επιθετικά αυτοί! Δηλαδή τα μισά άστοχα σουτ στη δική μας ρακέτα τα έπαιρναν αυτοί! Πόσα καλάθια έβαλαν έτσι; Από δεύτερες, ή και τρίτες προσπάθειες (οκ, υπάρχει κι ένα πάρτυ του Λαβ στο τέλος με 4-5 συνεχόμενα - 7 είχε συνολικά, επιθετικά πάντα) ; Τα στατιστικά του αγώνα γράφουν για 10/15 σουτ και 24 πόντους από επιθέσεις "2ης ευκαιρίας"! Το νούμερο είναι τεράστιο για τέτοιο παιχνίδι (κι ίσως όχι μόνο) και σίγουρα θα ήταν πολύ μικρότερο αν είχαμε τους δύο παραπάνω σέντερ. Γενικά είχαν πάνω από 20 περισσότερες κατοχές, αν και αυτό έχει να κάνει και με τα λάθη μας στην επίθεση.
Τα οποία τους έδωσαν ούτε λίγο ούτε πολύ, 10/10 αιφνιδιασμούς και 22 πόντους από εκεί! Βλέποντας ότι είχαν 40 πόντους μέσα από τη ρακέτα (με 20/31) κι αν αφαιρέσουμε τα όποια, λιγοστά τρίποντα από τις προηγούμενες κατηγορίες, οι Αμερικανοί έκαναν πολύ λίγο πραγματικό παιχνίδι στο low post, σε πρώτο χρόνο. Εξάλλου, Όντομ: 0 πόντοι, Τσάντλερ 0 πόντοι. Ο Λαβ είχε 10. Κοινώς, σε set παιχνίδι, πάλι δεν έδειξαν σχεδόν τίποτα, συνεχίζοντας με ατομικές κυρίως ενέργειες και σουτ απ' έξω. Βέβαια, δε βρέθηκαν σε κάποια τρελή μέρα από τα 6,25μ, έχοντας φτωχό ποσοστό, αλλά επιχειρώντας 28 προσπάθειες!
Η διαφορά των 28 πόντων φαίνεται πολύ μεγάλη, αλλά έχοντας 22 από αιφνιδιασμούς και το κυριότερο 24 από δεύτερες ευκαιρίες, σύνολο 46 κι εμάς να είμαστε τόσο κακοί επιθετικά, συγγνώμη, αλλά και λίγη είναι.
Εντάξει, για τους 22 στο ανοιχτό γήπεδο δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε έτοιμη κάποια λύση. Σαφώς και βρεθήκαμε σε κακή μέρα και λογικά (ή μάλλον σίγουρα) θα είμαστε πιο έτοιμοι για να κυκλοφορήσουμε καλύτερα (και όχι τόσο φλύαρα και φοβισμένα) την μπάλα (κάναμε 24 λάθη εξάλλου) σ' ενδεχόμενη μεταξύ μας αναμέτρησή στην Τουρκία, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί απαραίτητα, γιατί κι αυτοί πχ θα έχουν προφανώς περιθώρια βελτίωσης και σε αυτό το κομμάτι, στην πίεση στην μπάλα, που είναι το δυνατό τους σημείο. Βέβαια, τα γρήγορα φάουλ Ζήση και Σπανούλη (από 2 έκαστος) μας ανάγκασαν ν' αργήσουμε να παίξουμε γι' αρκετή ώρα με τρία γκαρντ, ώστε να έχουμε καλύτερη κυκλοφορία. Αργότερα βέβαια κι αυτό δεν είχε κάποιο τρομερό αποτέλεσμα. Οι τέσσερις περιφερειακοί μας αθροίζουν περί τα 96 λεπτά συμμετοχής, άρα παίξαμε με 3 γκαρντ σε διάρκεια μικρότερη του μισού του αγώνα. Επίσης, επειδή με τους Αμερικανούς θα παίξουμε είτε στον τελικό, αν βγούμε πρώτοι, είτε στους 8, αν βγούμε δεύτεροι, δε νομίζω να έχουν τις ίδιες τρελές αντοχές σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, μετά από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Προφανώς και είναι από τους καλύτερους αθλητές σε όλα τα αθλήματα γενικά, αλλά δε βρίσκω παράλογο να είναι ένα κλικ αργότεροι, σε μερικά σημεία του παιχνιδιού.
Για μένα αυτά τα δύο στοιχεία ήταν τα σημαντικότερα. Το πρώτο είναι επιδιορθώσιμο a priori, με τη συμμετοχή Σχορτσιανίτη και Μπουρούση (FIBA επιτρέπουσας), το δεύτερο είναι κάτι που πρέπει να κοιτάξουμε αρκετά, γιατί όντως είμασταν αποκαρδιωτικοί στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα. Σ' ένα νοκ άουτ βέβαια, όπου θεωρώ πως θα είμαστε ψυχολογικά πιο έτοιμοι, ίσως να αρκεί και το ένα από μόνο του, αν οι ΗΠΑ δε βελτιώσουν το επιθετικό τους παιχνίδι.