Σχετικά με την Εθνική και το μέλλον της, αξίζει νομίζω να γίνει μια αναφορά στην παραγωγή νέων ταλέντων και στην ανάδειξη και αξιοποίησή τους από το Ελληνικό Μπάσκετ. Γιατί υπάρχουν πολλά προβλήματα. Προβλήματα που έχουν να κάνουν με τους ίδιους τους αθλητές, τις ομάδες (ιδιαίτερα τους μεγάλους συλλόγους), τους οπαδούς, τους παράγοντες, αλλά και κάποιους που θέλουν να πλουτίσουν εις βάρος νέων παιδιών.
Όντως μόλις βγει ένα ταλεντάκι ο σύλλογος που το έχει τρίβει τα χέρια του και κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία να πλουτίσουν. Και σε έναν κόσμο που το χρήμα έχει τον πρώτο λόγο, η αθλητική δόξα δυστυχώς έρχεται δεύτερη. Κι ούτε λέω πως είναι μόνο ευθύνη των μεγάλων το γεγονός ότι δεν βγαίνουν νέα ταλέντα όσο συχνά θα έπρεπε. Διότι είναι λογικό να προτιμήσεις έναν γιούγκο με τα μισά λεφτά, που δεν θα είναι χειρότερος από έναν Έλληνα, του οποίου το σωματείο ζητάει τον ουρανό με τα άστρα. Συνεπώς πρόβλημα υπάρχει γενικότερο και πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά. Ίσως η άνοδος του επιπέδου της Α1 να βοηθούσε . Παράδειγμα ο Σλούκας. Για έναν τέτοιο παίκτη ο Ολυμπιακός είναι θάψιμο. Θα παίξει ελάχιστα ή καθόλου και θα χάσει τα χρόνια που πρέπει να αποκτήσει παραστάσεις. Όμως το χρήμα είναι χρήμα (δυστυχώς). Επίσης το όποιο χρήμα για να το πάρεις πρέπει να είσαι στον Ολυμπιακό ή στον Παναθηναϊκό. Πόσοι από τους άλλους πληρώνουν σίγουρα; Πού να πάει λοιπόν; Καλύτερα να έφευγε έξω.
Ας δούμε τί μάς διδάσκει η πορεία του Ρεντζιά. Θα συμφωνήσω ότι είναι το μεγαλύτερο χαμένο ταλέντο του ελληνικού μπάσκετ. Το καλοκαίρι του 95 φάνηκε ότι το παιδί αυτό θα μπορούσε να αφήσει εποχή στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η ευθύνη που έχει ο ίδιος για την αποτυχία του είναι η σημαντικότερη. Έβγαλε χρήμα αλλά δεν ξέρω αν σήμερα νοιώθει ικανοποιημένος μόνο με αυτό. Όμως να μην ξεχνάμε ότι το ίδιο εκείνο καλοκαίρι που ο Ρεντζιάς έβγαλε μάτια, ο ΠΑΟΚ πήρε αμερικανούς σέντερ και ο Ρεντζιάς ήταν ο τρίτος ψηλός της ομάδας. Δεν τον εμπιστεύτηκαν, δεν τον βοήθησαν να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, δεν πόνταραν πάνω του. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει λοιπόν τεράστια ευθύνη; Και όταν αυτό συνέβη με τον Ρεντζιά, τί να πούμε για όλους τους άλλους που βρήκαν κλειστές πόρτες στις ομάδες τους, που κανείς δεν τους εμπιστεύτηκε. Υπήρχε μια εποχή που λέγαμε ότι η εθνική δεν είχε τον παίκτη που θα πάρει τις κρίσιμες προσπάθειες γιατί όλοι ήταν ρολίστες στις ομάδες τους. Και, αν σήμερα υπάρχουν Έλληνες πρωτοκλασάτοι, αυτό οφείλεται στον... Μπόσμαν, που άνοιξε τα σύνορα και έφυγαν έξω (τί θα ήταν ο Παπαλουκάς αν δεν έφευγε στην ΤΣΣΚΑ; Θα είχε γίνει ο πολυτιμότερος παίκτης της Ευρωλίγκας; ) όπου και πήραν τον χρόνο και τον ρόλο που αντιστοιχούσε στο ταλέντο τους. Για να είμαστε δίκαιοι, το οφείλουμε και στον Ζοτς που εμπιστεύτηκε Διαμαντίδη, Σπανούλη και αποτελεί εξαίρεση στον ελληνικό πρωτάθλημα. Εξαίρεση βέβαια αναγκαστική, αφού είχε περάσει η εποχή των παχιών αγελάδων και αναγκάστηκε να δουλέψει με ντόπιο υλικό (εκτός αν νομίζουμε ότι ο Ζοτς ενδιαφέρθηκε για το καλό του ελληνικού μπάσκετ!).
Σήμερα η κατάσταση είναι ελπιδοφόρα. Βλέπουμε και τον Γιαννάκη να εμπιστεύεται Μπουρούση, Βασιλόπουλο. Αλλά ειλικρινά μερικά χρόνια πριν, ο Μπουρούσης θα ήταν ο τρίτος ψηλός, πίσω από κάποιον άσημο αμερικάνο και κάποιον απίθανο γιούγκο. Αυτό που ελπίζω είναι να μην αλλάξει η κατάσταση. Γιατί πρέπει να πούμε ότι η ανάγκη για την αξιοποίηση των Ελλήνων παικτών δημιουργήθηκε όταν άλλοι (Ρώσσοι-Ισπανοί) άρχισαν να πληρώνουν περισσότερα από εμάς και έπαιρναν ότι καλό κυκλοφορούσε.
Πάντως δεν θα διαφωνήσω ότι αν δεν έχεις ή δεν μπορείς να πάρεις γηγενείς άξιους τότε ψάχνεις άλλες λύσεις. Οι ομάδες καλά θα κάνουν αν χρειαστεί να φτιάξουν ρόστερ όλο με ξένους. Στο κάτω κάτω δεν μιλάμε για αγνά αθλητικά ιδεώδη αλλά για επαγγελματικά σπορ, με λογική εταιρείας και όχι ομάδας. Απλά λέω ότι αν το κάνουν εμένα δεν θα με ενδιαφέρουν. Δεν δίνω δεκάρα για τίτλους που θα αγοράσει μόνο το χρήμα. Αν δεν έχουν γηγενείς να φτιάξουν. Να έχουν ακαδημίες και να βγάζουν παίκτες. Ακόμα κι αν χρειαστεί να κάνουν κοιλιά κάποια χρόνια. Και να έρχονται 5-6 (μακάρι και λιγότεροι, απλά προσπαθώ να μην ονειροβατώ) ξένοι και κοινοτικοί παικταράδες και να δένουν με τους Έλληνες. Όχι όμως για να τους περιορίσουν σε δεύτερους ρόλους, αλλά για να συμπληρώσουν τα κενά της ομάδας. Ο βασικός κορμός πρέπει να παραμένει ελληνικός. Σιχαίνομαι τις ομάδες που χτίζονται μόνο με χρήμα χωρίς παραγωγή και αξιοποίηση ταλέντων. Και δεν μπορώ να καταλάβω επενδύσεις του τύπου Τεόντοσιτς (ή Τόμιτς- Τάρλατς παλαιότερα). Δηλαδή δεν υπάρχουν Έλληνες ταλέντα; Για κάθε -ιτς που αξιοποίησαν και ανέδειξαν οι μεγάλοι του μπάσκετ στα 25 χρόνια που παρακολουθώ, πόσους Έλληνες έβγαλαν; Για κάθε Έλληνα με ταλέντο που έπαιζε διλεπτα και τρίλεπτα για να έχει θέση βασικού κάποιος απίθανος αμερικανός ή γιούγκος, πόσα ταλέντα ήταν αυτά που πραγματικά βοηθήθηκαν από τους μεγάλους συλλόγους να αναδειχτούν; Κι αν υπάρχουν περίοδοι στις οποίες υπάρχει έλλειψη Ελλήνων, τότε να μην πάρουμε τίτλους, αλλά να κοιτάξουμε να βγάλουμε παίκτες. Όσο για τους ξένους, ας έρχονται επιτέλους μόνον αυτοί που πραγματικά έχουν να προσφέρουν κάτι καλύτερο από τους Έλληνες. Όχι, βέβαια, για λόγους σωβινιστικούς. Απλά, Έλληνες παίκτες (ή και ξένοι που όμως έμαθαν μπάσκετ εδώ, πχ ο νεαρός Γιάνκοβιτς) σημαίνει παιδιά τις διπλανής πόρτας. Σημαίνει παιδιά που έμαθαν το μπάσκετ στα ίδια γήπεδα που έπαιξα κι εγώ και θα παίξει αύριο το παιδί μου. Σημαίνει δικαίωμα στο όνειρο για κάθε πιτσιρικά που πιάνει την πορτοκαλί μπάλλα.
Όμαδα ξένων είναι δημιούργημα αποκλειστικά και μόνον χρημάτων. Άρα δεν διαφέρει από έναν περιοδεύοντα θίασο διασκεδαστών. Κι όποιος έχει χρήματα φτιάχνει ομάδα. Σας αρέσει; Εμένα μου φαίνεται αδιάφορο! Την ημέρα που θα κατεβάσει ο Ολυμπιακός μια τέτοια ομάδα θα πάψει να είναι η ομάδα μου και πραγματικά δεν με ενδφιαφέρει ακόμα κι αν κατακτήσει και το διαγαλαξιακό πρωτάθλημα. Οι ομάδες μας πρέπει να έχουν έναν σαφή κορμό από Έλληνες παίκτες. Ευτυχώς Διαμαντίδης, Σπανούλης, Παπαλουκάς, Μπορούσης βοηθάνε σε αυτό, αλλά για εμένα δεν θα έπρεπε να παίζουν πάνω από 2-3 ξένοι. Ξαναλέω, όχι με κάποια διάθεση σωβινισμού, αλλά αν δεν υπάρχουν στο ρόστερ δικοί μας παίκτες τότε και η ομάδα δεν είναι ελληνική. Επειδή λέγεται Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός και έχει έδρα την Αθήνα ή τον Πειραιά, αρκεί για να είναι ελληνική; Αν δεν υπάρχουν στο ρόστερ παιδιά που αναδείχθηκαν μέσα από την παραγωγική διαδικασία του ελληνικού μπάσκετ, παιδιά της διπλανής πόρτας, που θα μπορούσαμε να είμαστε εγώ κι εσείς, αν είχαμε το ταλέντο, τότε πιο το νόημα; Οι ομάδες θα είναι απλώς περιοδεύοντες θίασοι. Έτσι, όποιος έχει λέφτα φτιάχνει ομάδα. Ένας πάμπλουτος Βέλγος για παράδειγμα, ρίχνει αύριο λεφτά, παίρνει 3 αμερικανούς, 4 σέρβους, 3 Έλληνες και 2 Ισπανούς και φτιάχνει ομάδα και σε δυο χρόνια η Σαρλερουά γίνεται πρωταθλήτρια Ευρώπης. Και λοιπόν; Είναι τίτλος του Βελγίου αυτός; Έχει καμιά αξία για τον Βέλγο φίλαθλο; Αν είσαι οπαδός της Σαρλερουά πιθναόν να μην σε νοιάζει. Αν όμως είσαι φίλαθλος δεν θα δίνεις δεκάρα για την Σαρλερουά. Γιατί θα ξέρεις ότι είναι κατασκεύασμα των χρημάτων και μόνο. Και αύριο ο επιχειρηματίας μπορεί να πάρει την ομάδα, να την πάει στην Δανία και να έχουμε την… Κοπεγχάγη πρωταθλήτρια Ευρώπης. Εγώ δεν βλέπω κανένα ενδιαφέρον σε αυτό. Αν παρακολουθώ ακόμα τον Ολυμπιακό (και τον Παναθηναϊκό) είναι γιατί υπάρχουν ηγετικές μορφές Ελλήνων παικτών. Αλλιώς, ειλικρινά, δεν θα έδινα δεκάρα όσες κούπες κι αν έπαιρναν!
Γι' αυτό και αγαπάω την Εθνική. Γιατί βγάζει υγιεία. Πώς όμως θα μπορέσει να διατηρηθεί σε υψηλό επίπεδο; Έχω την εντύπωση ότι μπαίνουμε σε μια εποχή που ο ανταγωνισμός θα ανέβει. Νέες χώρες ισχυροποιούνται και τα αποτελέσματα δεν είναι πλέον δεδομένα με κανέναν αντίπαλο, αν δεν παρουσιάσεις ισχυρή ομάδα. Η αξιοποιήση των ταλέντων, έστω και εις βάρος των συλλογικών επιτυχιών, είναι επιτακτική. Όπως επιτακτική είναι και η ανάγκη να περιοριστούν οι παρεμβάσεις συλλόγων στην Εθνική. Παπαλουκάς και Διαμαντίδης κάνει μπαμ ότι δεν μετέχουν φέτος ύστερα από πιέσεις των συλλόγων τους.
Αυτά τα ολίγα!
ΥΓ Τον Μήτσο δεν τον έχω δει πουθενά. Είπαμε λείπει φέτος, αλλά πρέπει και να κρύβεται; Κάποια συμπαράσταση στην ΕΘνική θα ήταν θετικό δείγμα. Εκτός αν το έχει κάνει και δεν τον είδα εγώ, οπότε τον αδικώ!