QUOTE(tReason @ Aug 16 2016, 16:26 )
Το Απολυτο ψεμμα. Και αλλες φορες ηταν τραυματιας αλλα το 2014 πηγε να παιξει παρα τον τραυματισμο του και τον σταματησαν οι Σπερς
Υπαρχουν 2 περιπτωσεις οταν καποιος ειναι τραυματιας
α)Να μην κατεβει μονος του
β)Να παει να παιξει αλλα να τον σταματησει η ομαδα του.
Και αλλες φορες ηταν τραυματιας αλλα αποσυρθηκε μονος του.
Για την Λιθουανια Ναι καμια φορα ομαδα με χειροτερους παικτες μπορει να φερει διακρισεις οταν ειναι περισσοτερο ομαδα.
Σαφως και η η Λιθουανια εχει χειροτερους παικτες απο την ελλαδα αλλα και απο τις αλλες κορυφαιες ευρωπαικες ομαδες.
Τωρα για τις αποτυχιες της εθνικης ομαδας τα τελευταια χρονια ευθυνονται πολλοι παραγοντες
Ποιο ακριβώς είναι το απόλυτο ψέμα; Τι ακριβώς έγραψα το οποίο είναι το αντίθετο από αυτά που λες; Ο Τζινόμπιλι το 2014 ήθελε να παίξει αλλά επειδή προερχόταν από τραυματισμό οι Σπερς του έβαλαν φρένο.
Το 2010 στο Παγκόσμιο δεν κατέβηκε από δική του επιλογή:
http://www.naftemporiki.gr/story/294724/ek...et-o-tzinompiliΣτις ενδιάμεσες διοργανώσεις, δηλαδή τα Παναμερικανικά που έδιναν πρόκριση σε Παγκόσμιο και Ολυμπιάδα, είχε σταματήσει να παίζει από το 2005. Έπαιξε μόνο το 2011 στο Παναμερικανικό και αυτό διότι έγινε στην πατρίδα του.
Αναλυτικά η παρουσία του Τζινόμπιλι με την εθνική Αργεντινής:
1998: Έπαιξε στο Παγκόσμιο της Αθήνας
1999: Έπαιξε στο FIBA Americas
2000: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική (δεν υπήρχαν υποχρεώσεις ούτως ή άλλως)
2001: Έπαιξε στο FIBA Americas
2002: Έπαιξε στο Παγκόσμιο της Indianapolis
2003: Έπαιξε στο FIBA Americas
2004: Έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες
2005: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική
2006: Έπαιξε στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας
2007: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική
2008: Έπαιξε στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου
2009: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική
2010: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική
2011: Έπαιξε στο FIBA Americas
2012: Έπαιξε στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου
2013: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική
2014: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική
2015: Δεν αγωνίστηκε με την εθνική
2016: Έπαιξε στους Ολυμπιακούς του Ρίο
Από τα 17 καλοκαίρια που ήταν διαθέσιμος (αφαιρώ το 2000 όπου δεν υπήρχαν υποχρεώσεις για την εθνική του και το 2014 που ήταν τραυματίας) αγωνίστηκε με την εθνική τα 11. Βαριέμαι να γράψω αναλυτικά τα αντίστοιχα νούμερα για τον Νοτσιόνι, απλώς αναφέρω πως από τα 16 καλοκαίρια που ήταν διαθέσιμος (ξεκίνησε το 1999, έχασε το Παγκόσμιο του 2010 λόγω τραυματισμού), αγωνίστηκε τα 12.
Από το 2004 και έπειτα, οι Αργεντίνοι NBAers, πλην Σκόλα (μη βαράς bench
) σνόμπαραν το FIBA Americas (αντίστοιχο του Eurobasket) και ξεκουράζονταν τα καλοκαίρια. Από μία πλευρά είχαν την πολυτέλεια να το κάνουν διότι ο συναγωνισμός δεν είναι τόσο μεγάλος όσο στην Ευρώπη, από την άλλη όμως η Αργεντινή σε πολλές περιπτώσεις έφτυσε αίμα για να προκριθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια χωρίς αυτούς στη συνθεσή της. Άλλο να παίζεις κάθε καλοκαίρι και άλλο κάθε δεύτερο ή και τρίτο ακόμα.
Δεν είμαι κανένας φαν του Κατσικάρη αλλά όταν πριν από αυτόν έχουν "φαγωθεί" τρεις ακόμα προπονητές, με τις ίδιες ακριβώς κατηγορίες, τότε ίσως πρέπει να δούμε μήπως φταίει και κάτι άλλο. Συμφωνώ ότι ευθύνονται πολλοί παράγοντες για τις αποτυχίες, ένας από αυτούς είναι το γεγονός πως υστερούμε σε ατομικό ταλέντο σε σχέση με την εθνική της περιόδου 2004-2008 ενώ την ίδια στιγμή οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν είτε κρατήσει σταθερό είτε έχουν αυξήσει το δικό τους ταλέντο.
QUOTE(Petran911 @ Aug 16 2016, 21:47 )
Ότι και να πείτε δεν υπάρχει παράδειγμα αθλητων παγκόσμιου Επιπέδου που να τα παράτησε όπως ο ΔΔ στα 30 ή ομάδας με τόσες συνταξιοδότησεις στα 32 όπως ή Ελλαδα. Και επίσης το να θελήσει κάποιος να ξεκουραστεί δεν είναι κακό και δεν θα υπήρχε ζήτημα ειδικά για άτομα όπως ο Ζησης πχ. Ανήθικο είναι να λες ότι σταματάω γιατί μεγάλωσα στα 33 ένω παίζεις σαν τον Κάρυ στους τελικούς του πρωταθλήματος και ή ομάδα δεν έχει καν λόγω τραυματισμών παίχτες στη θέση σου. Άρα εμμένω στον χαρακτηρισμό περί ανηθικότητας.
Με χαρά να το κάνω αν και το έχω ξανακάνει στο παρελθόν.
Ο Σισκάουσκας αποσύρθηκε από την εθνική Λιθουανίας το 2008 σε ηλικία 30 ετών.
Ο Νοβίτσκι μετά το 2008, όπου ήταν 30 ετών, έπαιξε με την εθνική του μόλις 2 φορές: Το 2011 και το 2015, τη δεύτερη φορά έπαιξε μόνο και μόνο επειδή η χώρα του φιλοξένησε το τουρνουά. Κανένας τραυματισμός δεν τον απέτρεψε από το να παίζει για την εθνική του όλα αυτά τα χρόνια.
Ο Πέπε Σάντσεθ, μέλος της χρυσής γενιάς των Αργεντίνων, σταμάτησε από την εθνική το 2006 σε ηλικία 29 ετών. Πείστηκε να επανέλθει για ένα μόλις τουρνουά το 2011. Ο Ουώλτερ Χέρμαν, μέλος της ίδιας γενιάς, σταμάτησε από την εθνική επίσης το 2006 σε ηλικία 27 ετών. Επανήλθε για ένα μόνο τουρνουά, το Παγκόσμιο του 2014, σε ηλικία 35 ετών.
Μπορώ να σου γράψω δεκάδες ακόμα παραδείγματα παικτών που σταμάτησαν από την εθνική τους σε ηλικία 30-32 ετών και παράλληλα έπαιξαν σε υψηλό συλλογικό επίπεδο για 4-5 χρόνια ακόμα.